Internationale verplichtingen en samenwerkingsverbanden
De overkoepelende thema’s in het beleid voor de Noordzee zijn ruimtelijke planning, het bereiken en behouden van de goede milieutoestand en de zorg voor een goede balans tussen enerzijds de functies en het gebruik en anderzijds de draagkracht van het Noordzee-ecosysteem.
Mondiaal
Dit beleid wordt sterk aangestuurd vanuit internationale kaders. Deels zijn dit formeel-juridische verplichtingen, maar in veel gevallen hebben internationale kaders het karakter van niet-bindende afspraken en samenwerkingsverbanden. Het alles overkoepelend mondiale juridisch kader voor wat staten en gebruikers op zee mogen en kunnen, is het VN-Zeerechtverdrag (UNCLOS).
Europees
Belangen op het gebied van milieuzorg, ecosysteem, natuurbescherming en ruimtelijke planning worden krachtig aangestuurd door Europees beleid en de daarmee samenhangende richtlijnen en wetgeving. Dat geldt ook voor het visserijbeleid en overkoepelend beleid gericht op verduurzaming van het gebruik van mariene bronnen.
Regionaal
In het grote mariene systeem van de Noordoost-Atlantische regio is niet alle gewenste sturing te vangen onder Europese regelgeving. Daarom zijn in de afgelopen decennia diverse verdragen gesloten tussen een grotere groep nationale staten op het niveau van de Noordoost-Atlantische regio. Een voorbeeld hiervan is het OSPAR-verdrag.
Noordzee
De landen rondom de Noordzee beheren allemaal hun eigen deel van de Noordzee. Daarbij hebben ze veelal dezelfde belangen. De zee en de levende natuur zijn niet aan grenzen gebonden. Daarom moeten de Noordzeelanden hun beleid, beheer en gebruik goed op elkaar afstemmen, binnen de mondiale en Europese kaders (lees verder onder ‘Noordzeelanden’).
Bilateraal
Nederlandse nationale Noordzeebeleid voor samenhang tussen het gebruik van de zee en de noodzaak om het ecosysteem te versterken. De plannen daarvoor stemt Nederland bilateraal af met soortgelijke plannen van de directe buurlanden België, Denemarken, Noorwegen en Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.