Windparken
Het opwekken van elektriciteit in windenergieparken op zee is een betrekkelijk nieuwe gebruiksfunctie die veel ruimte vraagt. Begin 2007 verscheen voor de kust bij Egmond aan Zee het eerste park van 36 windturbines. Inmiddels is de opwekking van groene stroom door middel van windenergieparken op zee één van de hoekstenen van de energietransitie die nodig is om de klimaatdoelstellingen te halen én een hogere graad van zelfvoorzienendheid te bereiken.
De effecten van de aanleg van windenergieparken op de natuur zijn veel bediscussieerd. Heiwerkzaamheden om de turbines in zee te funderen verstoren over aanzienlijke afstanden het oriëntatievermogen en de onderlinge communicatie van zeezoogdieren. Operationele windparken vormen een permanent risico voor vogels en trekkende vleermuizen. Maar onder water nemen op het hardsubstraat van de turbinefunderingen de vestigingskansen voor mariene organismen toe, en doordat binnen windparken niet met netten mag worden gevist en nauwelijks wordt gevaren, kunnen daar oase-achtige hot-spots van biodiversiteit ontstaan.
Alle effecten bij elkaar genomen zijn windparken niet te beschouwen als natuurvriendelijk. Nederland wijst daarom geen windenergiegebieden aan in bestaande natuurgebieden op zee.